Normaal een dag om je te vermaken in de natuur, Ik hou van de natuur. Het geeft je ruimte in je longen, meer ruimte in je gevoel maar vooral ruimte in je hoofd. Je kunt na een paar uurtjes natuur gewoon weer helderder nadenken, je voelt dat je gevoel ook weet beter gaat zitten. Je kunt er weer even tegenaan. De zondag is daar voor gemaakt.
De natuur is voor mij helend, voor die dagelijkse beslommeringen en stress. Je voelt het bijna letterlijk als nieuwe knopjes van de narcissen zich de grond uit werken. Mijn hart maakt dan altijd een sprongetje. En ik krijg er zelfs soms kippenvel van. Maar niet alleen de ontluikende lente maakt mij blij. Al is dat altijd een teken van een nieuw avontuur…..wat de zomer voor mij toch elk jaar weer is. Onze meeste gasten komen in de zomer. En in de lente bedenk ik dan de leuke dingen die we aan kunnen bieden in de toesnellende zomer. Maar deze keer is het anders…… worden we gedwongen terug te keren bij ons zelf. Daarom neem ik jullie vandaag mee op mijn tocht door de natuur om mij heen as ik gewoon thuis ben, en wat mijn gasten zouden kunnen zien als ze hier zijn, maar ook de natuur op onze eigen reizen.
Vandaag is het zondag 22 maart 2020
Ik word wakker en hoor een eend in de vijver landen….. ik gooi de openslaande deuren van de slaapkamer wijd open en de hond vliegt naar buiten. Een staalblauwe hemel kijkt me aan en een koude bries vliegt naar binnen langs mijn gezicht. Ik trek de dekens omhoog, het is kouder dan ik verwachtte.
Ik mijmer nog even verder en geniet ervan dat de zon schijnt ondanks de temperatuur van 4 graden Celcius. Ik sta op, neem een douche en ik ruik in de keuken de geur van vers gezette koffie. Mijn lief heeft de hond al uitgelaten en maakt nu ontbijt.
We eten en rommelen wat in huis. Ik werp een blik op internet en word daar niet vrolijk van. En als het beddengoed van de B&B schoon gewassen en gestreken in de kast ligt,
stappen wij op de fiets. We kunnen niemand bezoeken want we proberen overal afstand van te houden. Ik ruik de jonge geur van narcissen al op grote afstand en er loopt een rilling langs mijn rug….. de lente is aangekomen.
We fietsen eerst tegen wind, die best stevig is en voegt voor tranen over mijn wangen. Maar het voelt al bevrijdend….Langs de nieuw aangelegde woonwijk, waar wij ons verbazen dat sommige huizen wel heel dicht op elkaar staan, fietsen we door … al was het maar om een paar kilometers te maken in dit prachtige lenteweer.